Onderzoek door studenten van Fontys en Summa

Ruim 20 studenten van Fontys en Summa hebben het afgelopen half jaar stage-opdrachten in Achtse Barrier uitgevoerd gericht op het verbeteren van gezondheid en vooral welzijn van de inwoners.

Woensdag 25 januari presenteerden zij hun stageresultaten aan elkaar, hun mentoren en aan betrokken wijkbewoners. Bij sommigen knikten de knieën een beetje maar de presentaties kwamen toch prima voor het voetlicht.

Isabel, Fabiènne, Tessa, Teun en Zeynep beten het spits af met hun verhaal over de begeleiding van een groep meiden in de leeftijd van 11 tot 16 jaar bij verschillende activiteiten in en om Jongerencentrum De Mortel.
Tijdens de bijeenkomsten onder de naam Ladies Night konden de tieners met elkaar en de studenten open praten over dingen die hen bezig hielden zonder zich te schamen of bang te zijn voor represailles. Gesprekken gingen over prestatiedruk en uitstelgedrag. De meisjes in onze wijk hebben ook emotionele problemen als angst en depressieve gevoelens.
De donderdagse huiswerkgroep werd bezocht door 5 à 6 meiden van groepen 7 en 8 en de brugklas. Ze konden daar in redelijke rust hun schoolopdrachten maken en kregen zonodig hulp van de studenten. Het laatste half uur was vrije keuze.

Bo en Verena richtten hun onderzoek op de ouderen die dagelijks bij Archipel te gast zijn voor een gezellig programma.
Hen viel op dat er een te grote drempel is bij heel veel ouderen om toenadering te zoeken tot de initiatieven die worden georganiseerd. Ook het vervoer betekent voor veel ouderen in Achtse Barrier een probleem. Inzet van vrijwilligers zien de studenten als een oplossing.
Veel ouderen hebben ook geen juist beeld van de aangeboden dagbesteding; een woord wat ze ook als negatief bestempelen. De aankleding van de ruimte zou iets warmer kunnen en iets uitdagender activiteiten kunnen het imago ook verbeteren. Veel ouderen hebben een warm gevoel bij een ‘bruin café’.

Als derde trad het trio Brechtje, Femke en Gijs aan. Zij onderzochten waar de problemen liggen bij het werven van vrijwilligers voor diverse activiteiten. Veel vrijwilligers voelen een drempel vanwege onbekendheid met het vrijwilligerswerk. Vaak wordt het gebrek aan tijd genoemd als drempel. Hun advies is om potentiële vrijwilligers ‘mee te laten lopen’ met ervaren collega’s.

Het duo Daniek en Latiesha onderzochten hoe anderstaligen meer betrokken zouden kunnen worden bij het gebeuren in hun omgeving. De taalbarrière vormt daarbij de grootste drempel. Hun eerste poging was om via het al bestaande taalcafé in De Mortel aansluiting te vinden bij anderstaligen. Door personeelswisseling in de introductieperiode en miscommunicatie verliep de aanloop erg stroef en is er uiteindelijk gekozen voor een andere aanpak. Hierdoor ontstond er wel een forse vertraging in het hele traject. Ze voelden zich door deze tegenslag wel persoonlijk gegroeid. ‘We gaven toch niet zomaar op en bleven gemotiveerd om iets te kunnen starten’ schrijven ze in hun verslag.
Op eigen initiatief hebben ze toen interviews gehouden met enkele anderstalige wijkbewoners. Daaruit kwam naar voren dat die de Nederlandse taal erg moeilijk vinden en men bang is voor spanningen ten gevolge van onbegrip en foute uitspraak. De geïnterviewden gaven allen aan graag in contact te willen komen met de lokale buurtbewoners, maar bang zijn voor de genoemde drempels.

Jeugdzorg op de juiste plek was het onderwerp dat Ashley, Britt, Julie en Shaimae onderzochten. In navolging van De Bezige Barrier, een groep volwassenen die wekelijks wandelt in de wijk, boden ze de jongeren een meer-bewegen-programma onder de naam AB Outside. En met succes: op een topdag waren er 26 deelnemers. Ze zien vriendschappen ontstaan en merken dat er vraag is naar meer bijeenkomsten. Aanvankelijk waren het overwegend jongens die meededen met hoofdzakelijk voetbal, er is steeds meer vraag naar ook andere sporten en ook meiden willen graag aansluiten.

Annemijn, Dax, Ilse en Imke richtten hun onderzoek speciaal op kinderen uit de groepen 7 en 8. Daartoe gingen ze op dinsdagen en donderdagen als ‘pleinwacht’ dienst doen op een schoolplein. Aanvankelijk werden ze door de kinderen gezien als indringers, maar gaandeweg wonnen ze het vertrouwen. Ze kwamen met de doelgroep in gesprek over de onderwerpen die spelen op die leeftijd en konden de kinderen ook antwoorden geven. Soms waren het onderwerpen die gevoelig lagen en misschien in geen ander gesprek werden uitgesproken, was hun idee. Op woensdag was er steevast het TOFF, Together For Females Only, samen alleen voor meiden.

Als laatste vertelde Robin over zijn onderzoek bij de dagbesteding van Archipel. De deelnemers hingen aan de lippen van deze knuffelbeer als hij bij de geheugentraining ook de moeilijkere vragen niet uit de weg ging. Hij gaf aan bij de gesprekjes met de mensen steeds meer enthousiaste verhalen uit te lokken die de sfeer ten goede kwamen. Wel merkte hij dat meerdere deelnemers ook toe zijn aan uitdagendere activiteiten en/of spelletjes.

Martin van de Goor