Alweer een virus...

Schreef ik vorige keer over het Quiz-virus wat in onze wijk rondwaarde; nu is het een landelijk virus wat de kop heeft opgestoken.

Toegegeven, in Friesland heerst dit virus veel sterker dan hier bij ons, maar toch. Ook hier in de omgeving wordt op zolder of in de schuur weer gezocht naar bruikbaar ijzer om ‘onder te binden’. Vetverwijderaars vinden gretig aftrek in de bouwmarkt en slijperijen doen goede zaken. Want misschien komt dé tocht er wel aan. En anders staan er hier en daar wel enkele veldjes onder water waardoor we ook massaal op natuurijs kunnen schaatsen!

Hoewel mijn opa al lang niet meer onder ons is, kreeg hij kortgeleden toch weer gelijk met zijn uitspraak:“As de daoge gaon lenge, gaot de weinter strenge.”

In mijn herinnering zie ik me dan weer als tiener op botjes op de ijsbaan uit alle macht door rare capriolen mijn evenwicht proberen te bewaren op die akelig smalle glijers. Wat moet dat er komisch uitgezien hebben! En wat was ik jaloers op mijn overbuurmeisje, die op ‘echte’ kunstschaatsen de mooiste capriolen heel gracieus uitvoerde en dan, zonder op mijn applaus te wachten, weggleed in de donkere menigte alsof ze nooit anders deed.
En dan verkleumd naar huis om, bij die lekkere snorrende kolenkachel, te genieten van een mok heerlijke warme chocomel en alle ontberingen weer snel vergeten waren.

In het verleden is er door de gezamenlijke vrijwilligers van OKA, OJA, OVA, SAB en de ABAESTV (Achtse Barrierse Alternatieve Elf Steden Tocht Vereniging) ook in onze wijk enkele keren groots ijspret georganiseerd op het ijs in de groene long. Leuk aangekleed met wedstrijdjes voor verschillende leeftijdscategorieën en koek en zopie voor de toeschouwers. Ik heb nog even in mijn schoenendoos met herinneringen gezocht maar er geen leuk plaatje bij kunnen vinden, anders had ik het graag met jullie gedeeld.

“It giet aon” heb ik tot nu toe (28 februari) nog niet gehoord uit de mond van diegenen die dat officieel mogen aankondigen, maar veel schaatsliefhebbers hebben de oren er al wel naar gespitst. Zou het er nog van komen dit jaar? Het is toch al weer heel wat jaren geleden dat de tocht der tochten voor het laatst werd verreden. En ja, ik zat toen ook gefascineerd en vol bewondering voor de tv om te zien hoe die bikkels het er af brachten.

Trouwens, ook bij de verslagen vanuit Pyeongchang heb ik heel wat records zien sneuvelen en ook veel medailles zien winnen door meiden en jongens die heeel erg hard konden schaatsen. Ik heb nooit de behoefte gehad om zelf uit te blinken in hard schaatsen, maar ben inmiddels wel een uitblinker in kijken naar hard schaatsen vanuit mijn lekker luie stoel...

Martin