Weer of geen weer?

Laten we het eens over het weer hebben. Want het is al weer een hele poos gelden dat het weer onderwerp van mijn letterbrij was.
En het weer geeft me nu ook een duidelijke aanwijzing. Verschillende lezers hebben ons daarvan een sluitend bewijs gestuurd. We kregen foto’s van besneeuwde kaboutermannen en ijslagen op het water. Van bomen met mooie rijp op de takken, alsof de natuur ze wilde troosten voor het verlies van al hun bladeren.

Voor het bezorgen van het Brierke van november bij onze bezorgers moest ik ‘s avonds om zeven uur al flink krabben om mijn auto ijsvrij te krijgen. En het duurde zeker 20 minuten voordat alle ruiten vrij van aanslag waren.
En in de week erna tikte de thermometer zomaar enkele dagen 16 graden Celcius aan.
Ik kan me nog herinneren dat we vroeger al in december hoorden dat de ijsmeesters in Friesland klaar stonden om de ijsdikte te meten. En vanaf nieuwjaar wachtten de schaatsliefhebbers op het befaamde ‘it giet aon’.
Maar de laatste keer dat het aongong ligt al vele jaren achter ons.
Ik heb zelfs al eens een onverschrokken noorderling horen beweren dat het voortaan wel nooit meer aon zou goan.
Regelmatig was toen ook in het nieuws te horen dat er liefhebbers van Enkhuizen naar Urk schaatsten over het dichtgevroren IJsselmeer. Of Zuiderzee zo je wilt.
Tegenwoordig lukt dat alleen maar als je lang kluunt en dan ook nog een omweg maakt over Lelystad.
In de beginjaren van Achtse Barrier werden er in de winter ook schaatsfeesten gehouden op de Groene Long met wedstrijden en demonstraties en met gezellige koek en zopie tentjes. Honderden mensen stonden dan tegelijkertijd op het ijs, en dat ijs gaf geen kik.
Maar met een ijsdikte tegenwoordig van hooguit een centimeter kan er nog geen volwassen gans overheen zonder dat het ijs vervaarlijk begint te kraken. En die beesten kunnen nou eenmaal nog niet klunen.

Ik heb trouwens toch het gevoel dat we in onze mooie wijk wat minder samen gezellige dingen doen. We zijn veel individueler geworden.
Vroeger hadden we OKA, OJA, OVA en OPA. Bij de eerste drie stond de O voor Open en de A voor activiteiten. Bij de K waren het kinderen, bij de J de jongeren en de V was aan de volwassenen voorbehouden. OVA en OJA verdwenen al eerder en recent is ook de OKA, als laatste, gestopt wegens gebrek aan vrijwilligers.
Bij de Oud Papier Aktie (OPA) haalden vrijwilligers het oud papier in de wijk op en kregen ze de opbrengst als financiële ondersteuning voor hun activiteiten. Dat werd op zeker moment bemoeilijkt door alle wettelijk veiligheidseisen, zodat ook OPA het loodje legde.
Zouden we nog terug kunnen naar een meer betrokken maatschappij?

Ik wens alle lezers, namens alle vrijwilligers van ‘t Brierke

Fijne Feestdagen en een
Gezond en Gelukkig 2025

Martin