Excuses

Onlangs waren wij, op z’n goed Brabants, d’r efkes tussenuit. Even naar een andere omgeving. En dit keer gingen we naar de buren. Naar Hoch Sauerland in Duitsland.
Je kent het wel. Heel bekend is Hotel De Brabander met er om heen een wintersportgebeuren wat heel toepasselijk Winterberg heet. Toegegeven, Winterberg ligt ongeveer 800 meter hoger dan Eindhoven en is dan ook veel hoger dan bijvoorbeeld de Sonse Bergen.

Nou is Hoch Sauerland gelukkig wel wat groter dan alleen maar Winterberg, want wie heeft er nog nooit van Soest gehoord of van Paderborn? Ook Warstein zal bij velen bekend in de oren klinken, al was het alleen al omdat het bier uit die plaats ook in Eindhoven verkocht wordt. Maar ook minder bekende plaatsen, zoals Willingen, Brilon en Bad Wünnenberg, zijn de moeite van een bezoek meer dan waard. En we hebben er dan ook lekker van genoten en ook van de mooie omgeving.

Ons hotel Sophia staat in Bleiwäsche, een gehucht met een kleine 850 inwoners. Vroeger werd er looderts gedolven en voor de winning moest het erts eerst gewassen worden. Vandaar de naam. Maar sinds de mijn gesloten is wonen er vooral pensionado’s in Bleiwäsche.
We werden verwelkomd door de hotelmanager in eigen persoon. Vlotte vijftiger met een ondeugend stel ogen en een vriendelijke lach. Hij luisterde naar de naam Marco: ”Heeft u een goede reis gehad? Kon u het gemakkelijk vinden?” Vragen die we gewoon met “ja” konden beantwoorden.
We hadden nauwelijks oponthoud gehad en onze trouwe reisgenote ToosToos had de route keurig voor ons uitgestippeld en waarschuwde ruim van tevoren als we een afslag moesten nemen. En ze behoedde ons ook voor snelheidsovertredingen door een ontzettend irritant piepgeluid als de snelheid maar 1 km hoger was dan toegestaan.
De volgende vraag betrof het begin van onze reis en we vertelden dat we uit Eindhoven kwamen. Dat antwoord lokte een onverwacht nieuwe vraag uit: “Waarvandaan in Eindhoven?” “Uit Achtse Barrier, helemaal in het noorden”, was ons antwoord. Daarop was het even stil voordat hij zei: “Dan moet ik jullie mijn excuses maken!”.
De verbazing op onze gezichten moet zijn opgevallen want hij vervolgde: “Ik heb in mijn jeugd nogal wat uitgehaald waar ik me nu toch wel voor schaam. Met vrienden waren we geregeld aan het klooien bij de spin in het park en daar waren de buren niet echt blij mee. Sterker nog; verschillende keren werd de politie erbij gehaald. Maar ja, wij zaten dan allang weer ergens anders te verzinnen wat we konden uitvreten. Ik durf gerust te zeggen dat ik toen geen lieverdje was en ons vriendengroepje vaak tegen de gevestigde orde heeft lopen schoppen. Soms zijn we ook wel te ver gegaan, en daar heb ik nu toch wel spijt van.”

Marco werd ook door zijn personeel gewaardeerd. Hij was niets te beroerd om mee te helpen in de bediening, maar ook in de afwaskeuken als dat nodig was. Goed terecht gekomen, heet dat bij ons.

Martin