In de ban van...

Ja, ik kom er niet omheen! Alles en iedereen heeft het maar over één ding. COVID-19 ofwel corona!
En onze leiders lopen daarin voorop. Nou moeten ze natuurlijk ook de troepen aanvoeren, en dat doe je nou eenmaal niet vanuit de achterste gelederen of vanuit de coulissen; dan ga je voorop!
En dat doen ze. Rutte en De Jonge zijn regelmatig op de landelijke TV en de laatste keer met weer strengere maatregelen, want ‘het’ grijpt weer snel om zich heen met de R-factor op 1,3! En ook onze eigen burgemeester John Jorritsma vertelde op het kanaal van de Kempische Draadlooze dat hij het dringend advies om zo’n mondmasker te dragen wel wilde omzetten in een verplichting. Wat is de achtergrond van zo’n besluit? Heeft hij dan eerder niet geluisterd naar de adviezen van het Outbreak Management Team (OMT) dat de niet medische mondkapjes geen echte bescherming geven? En het OMT heeft die uitspraak later alleen maar wat afgezwakt, niet herroepen!
En Mark Rutte vertelde dat de meeste besmettingen in huiselijke kring optreden! Meer nog dan in het openbaar vervoer of op scholen. Moeten we dan misschien thuis mondkapjes opzetten? En geldt dat dan 24/7 voor alle huisgenoten boven 13 jaar? Wordt toch lastig met eten, denk ik. Of ’s avonds de nachtzoen! Ik zie het al gebeuren. ‘Welterusten, schat! Wil je een elleboog of een knietje?’ ‘Nee, doe maar drie teentjes.’
En waarom is het allemaal nodig? Omdat onze sterke jeugd minder last heeft van de gevolgen van zo’n besmetting en er nauwelijks ziek van wordt. Dus vinden ze het overdreven om zich aan de voorgeschreven maatregelen te houden. En ze hebben natuurlijk gelijk. Als ze er bijna niet ziek van zijn vinden ze het ook niet erg om het te krijgen. Hun plezier ervoor opgeven is vele malen erger. Dus gaan ze op zoek naar een oude laars om de voorschriften aan te lappen en lachen ze om al die ouderen, die voorzichtig manoeuvreren om toch vooral niet binnen 1,5 meter van anderen te komen. Alleen vergeten die jongeren dat ook hun eigen grootouders zo voorzichtig moeten zijn en toch een knuffel van die kleinkinderen heel erg waarderen. Ik vraag me af hoe die coronabommen zullen reageren als opa of oma na zo’n knuffel op de IC belandt.
Enfin, opa en oma hebben intussen ook al door dat ze voor de boodschappen nu ook nog een eind om moeten lopen, nu enkele dappere helden de brug over het water voor de zoveelste keer in de fik hebben gestoken. En eerder moest ook het speeltuintje in het park er aan geloven. Tot groot verdriet van de peuters en kleuters. Ik meldde het al eerder.
Ik weet uit eigen ervaring dat vuur indruk maakt op mensen. En vooral op jonge mensen. Vuurtje stoken deden wij vroeger ook. Met oude kranten, afgebroken takken, sloophout en zo’n beetje alles wat wilde branden. Behalve nuttige zaken, zoals poortjes, houten schuurtjes of huisdeuren. Dat besef hadden wij wel. Dat was vernielen. Dat deed je niet. Kennelijk hebben wij dat besef niet goed genoeg door kunnen geven aan onze kinderen. Jammer!

Martin