Het nieuwe normaal

Sinds we te maken hebben met de gevolgen van het Kroon-virus is er in korte tijd heel veel veranderd. Scholen, restaurants, kroegen, kappers, bioscopen, musea, bedenk het maar, alles ging dicht. En alle gezelligheid werd verboden. ‘Blijf thuis’ was de boodschap. Ja, de ziekenhuizen en doktersposten bleven natuurlijk open. En gelukkig ook de bakkers, slagers, poeliers, supermarkten en slijterijen. Anders was het helemaal onmogelijk geweest om een beetje normaal thuis te blijven.

En buiten werd ook alles anders. We moesten anderhalve meter van elkaar blijven, hoesten en niezen moest in de elleboog, en we mochten geen handen meer schudden. In plaats daarvan kon je elkaar een elleboog geven. Is dat niet raar? Eerst in je elleboog niezen en die vervolgens bij een ander afvegen? Dan kun je toch beter handen geven? Die waren immers schoon gebleven bij het niezen.

Wij hebben intussen onze pleinkinderen al 3 maanden niet meer gezien. Die wonen net over de grens in België. En bij de grens wordt gecontroleerd op noodzakelijk bezoek aan Nederland. En er liggen metershoge molshopen op alle kleinere grensovergangen. Daar is geen doorkomen aan. Maar nu is er sprake van dat ze binnenkort toch wel mogen komen. In België zelf mogen de kinderen al weer naar opa en oma, en nu wil de regering in België dat ook grensoverschrijdend mogelijk maken. Maar alleen voor bezoekjes aan familie, en niet naar de supermarkt! Daar wordt weer op gecontroleerd.
Het zal moeilijk worden om ze dan niet even lekker te knuffelen, want het zijn zulke lekkere schatten. Maar het alternatief van een elleboog en drie knietjes zie ik eerlijk gezegd ook niet zitten. En ik schat in dat zij het niet zullen begrijpen.

Trouwens, de families Kool en Pimpel zijn weer vertrokken. Er was op het laatst nog wel enige discussie tussen ouders en kinderen. De ouders wilden dat de kinderen vertrokken, maar die weigerden. Toen stopten de ouders met het aanslepen van eten en daar vielen toen ook weer woorden over, maar uiteindelijk hebben de jongen toch ingezien dat het in die kleine slaapkamer toch steeds enger werd naarmate zij groeiden. Op het laatst konden de ouders niet eens meer naar binnen en voerden van buitenaf. Toch weer eenentwintig nieuwe bewoners in de eiken in de Marathonloop.

Ja, eenentwintig, want in beide nesten heb ik 11 nakomelingen geteld, maar een van de koolmeesjes is uitgevlogen. Ten prooi gevallen aan een hongerige ekster. Gewoon volgens het oude normaal.
We gaan er even tussenuit. Met vakantie. Hoe dat moet weten we nog niet. Italië wordt het niet, want de enige grens tussen Nederland en Italië die open is, staat onder water en wij hebben geen boot.

Namens alle vrijwilligers van ’t Brierke wens ik onze lezers een fijne vakantie en een snelle terugkeer naar het oude normaal.

Martin