Ga naar de startpagina
De Achtse Barrier
Mei 2019
 
--> vaste rubrieken <--
--> en verder <--

Wondere Wereld

Vorige week moest ik een internetaankoop betalen. In de procedure verscheen er op mijn computerscherm zo’n gek vierkant wat er uitziet als een bovenaanzicht van een doolhof. Ik liet dat vierkant aan mijn telefoon zien en prompt verdween het vierkant weer van het scherm, alsof het zich betrapt voelde. En nog geen seconde later vertelde de webwinkel dat ik betaald had. Ik had niets betaald! Dat moet mijn telefoon gedaan hebben, riep ik nog. Stoïcijns negeerde de webwinkel mijn opmerking en liet weten dat ik de keuze had: Verder winkelen of naar buiten.

Onwillekeurig moest ik na dit incident terugdenken aan de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw. Toen hadden we op de televisie nog het populair wetenschappelijk programma De Wondere Wereld van Chriet Titulaer. De aaibare Limburger met kabouterbaard die wekelijks weer iets nieuws kwam vertellen over wat we in de toekomst allemaal aan technische snufjes en gadgets zouden mogen verwachten. Hij toonde futuristische beelden die alleen maar in de hoofden van gekke geniën konden worden uitgedacht. Maar werkelijkheid worden? Ho maar! Dachten we toen!
Inmiddels zijn heel veel van die technieken nu zo gewoon dat we er niet eens bij nadenken als we ze gebruiken.
Hij vertelde al ver vóór de eeuwwisseling dat computers ons leven gingen bepalen en dat glasvezel de internetverbinding van de toekomst zou worden. Tegenwoordig is meer dan de helft van Nederland verglasvezeld is 95% van de Nederlandse huishoudens via een computer met ‘buiten’ verbonden.

Een ontwikkeling waar hij in de jaren‘70 ook over vertelde was de beeldtelefoon. Een telefoon met een beeldscherm in het toestel verwerkt waarop je de spreker aan de andere kant van de lijn kon zien. Ik wist dat men daar bij mijn werkgever al een hele tijd mee aan het experimenteren was. Maar mijn gedachten gingen naar de keer dat Swiebertje in de Tv-serie Saartje aanspoorde om op te nemen toen de ouwerwetse telefoon in het huis van de burgemeester rinkelde. ”Ja, ja, kalm maar” zei Saartje, die eerst haar schort afdeed en haar haar fatsoeneerde voor ze de hoorn opnam en riep: ‘Met het huis van de Burgemeester”’.

Ik laat me afleiden. Het is toch frappant dat mijn telefoon in een fractie van een seconde kan zien wat ik gekocht heb, bij wie, wat het kost en even de betaling regelt en zorgt dat de factuur mee geprint wordt. En ja! Ook dat heeft Titulaer al decennia geleden aangekondigd. Een unieke code vervangt onze handtekening. Waar vroeger directeur Hendriks van het ABN-AMRO kantoor aan het Biarritzplein met een bijna onzichtbaar knikje aangaf aan de dame aan het loket dat ik
een bedrag van 2000 gulden op mocht nemen, is die taak tegenwoordig gewoon toevertrouwd aan mijn mobieltje. Komt geen mijnheer Hendriks meer aan te pas. En Titulaer had ook hierin gelijk: met mijn mobiele telefoon kan ik ook nog bellen. En zelfs beeldbellen.

Martin