Paaseieren zoeken

Enkele weken geleden waren wij op de verjaardagsparty van Ryan. Bij het uitpakken van het bij het bij een verjaardag behorende cadeautje bleek dat hij toch met iets anders zat. En ja, zodra hij een opening in het gesprek had gemaakt kwam de vraag: Mag ik drie nachten bij jullie komen logeren?

Misschien herinnert u zich nog dat Ryan en Lars pleinkinderen van ons zijn. Ik vertelde daar vorig jaar juni uitvoerig over. Het zijn koekoeksjongen die uit huis geplaatst zijn en worden opgevoed in een pleeggezin. En zo kwamen ze terecht in het gezin van onze zoon en schoondochter net aan de andere kant van de grens in België.

Dat logeerpartijtje kon mooi in de paasvakantie gerealiseerd worden en dus kwam hij, vergezeld door de familie, afgelopen weekend bij ons.
Trots liep hij voorop, zijn logeerkoffertje voor zich uit torsend, naar onze voordeur en drukte op de bel. Toen we de deur hadden opengedaan liep hij rechtdoor naar de logeerkamer en zette daar het koffertje alvast neer. Daarna kwam hij terug om zijn jas uit te doen en ons te begroeten. Ondanks dat we de uren daarna nog veel leuke dingen beleefden, was hij pas gerust op de situatie toen we de familie uitgebreid uitgezwaaid hadden en de auto lang en breed uit de straat was verdwenen.

We deden nog een spelletje en toen was het tijd om naar bed te gaan. Het avondritueel kwam vanzelf weer boven: uitkleden, pyjama aan, tanden poetsen, pipi doen, knuffel en nachtkus en dan het bed in.

De volgende morgen was hij uitgehongerd. Uiteraard hadden we een paasontbijtje met allerlei lekkers, maar toch was er maar één prangende vraag: Wat gaan we dadelijk doen. Nou, ons voorstel om paaseieren te gaan zoeken viel bijzonder goed! Met een luide Jaaaaah.. werd het verwelkomd.
Dus togen we tegen half elf naar De Mortel. En tegen elf uur met nog eenendertig andere (groot)ouderparen en voorafgegaan door twee leuke paashazen naar het bos.
OKA had gezorgd dat de hele kleintjes niet onder de voet zouden worden gelopen en de nul tot vierjarigen hadden een eigen zoekgebied op enige afstand van dat voor de grotere kinderen.

Leuk om die kinderen allemaal in een soort ganzenpas achter elkaar aan te zien lopen om eieren te zoeken. En toen ik die paashazen ook door het bos zag struinen en hier en daar een ei laten vallen schoot me het verhaal van Wim Daniëls van enkele dagen eerder te binnen.

Een paaskip was ziek en een goede fee wilde wel helpen, maar haar kracht lag alleen bij het genezen van hazen. Dus werd de kip eerst in een haas veranderd waarna de fee haar goede daad kon verrichten en de haas weer gezond maakte. En toen bleek het wonder: de eierlegmachine van de kip was nog steeds aanwezig bij de haas. Vandaar dat de paashaas eieren kan leggen.

Martin