Slim, slimmer,... u raadt het al!
Hè hè, hij is klaar, de nieuwe rotonde
waar Fransebaan en Montpellierlaan
elkaar ontmoeten. Een
prachtige rotonde met aparte
fietspaden, of zoals de gemeente
het formuleert: vrij liggende fietsstroken.
Mooi is het wel, maar of
het werkt zoals het bedoeld is? Ik
weet het niet.
Laatst kwamen wij met de auto
vanaf de Montpellierlaan en wilden
wij rechtsaf de Fransebaan
opdraaien. De fietsstrook van de
Oude Bosschebaan was verlaten,
dachten we. Als een duveltje uit
een doosje, uit het niets, was er
plotseling een ruiter op een stalen
paard met een pizzakistje op de
kont van het paard, die van links
voorrang opeiste (en kreeg!).
Even voor degenen die nog niet
weten hoe de huidige voorrangsregels
tot stand zijn gekomen.
Een slimme ambtenaar had bedacht
dat het fietsverkeer ter
plaatse voorrang moet krijgen
van het andere naderende verkeer
op de rotonde.
De baas van genoemde ambtenaar
is heel blij met zo’n slimme
medewerker, maar kon in dit geval
toch een slimmere toevoeging
maken, namelijk de genoemde
heuvels. Mogelijk heeft hij een of
enkele kinderen in de categorie
mountainbikers, want er moest
toch ook voor deze categorie wat
leuks zijn op deze zo rechte, saaie
route onder oude eiken door.
Slim als deze man was, bedacht
hij meteen dat er ook minder
kundige ruiters over deze hobbels
zouden moeten kunnen manoeuvreren
zonder paard en ruiter ter
aarde te doen storten. Dus hij
bedacht dat deze groep eerst de
kneepjes van het goed ‘heuvelen’
in de praktijk zouden kunnen leren
als de heuvelhoogte naar beide
uiteinden rustig aan naar nul
zou worden teruggebracht. Bovendien
konden dan de stapvoetsruiters
via die kanten rustig
zonder ‘koppige of steigerende
paarden’ de hindernis nemen.
En wat denk je? De, veelal jonge,
pizza- en andere ruiters kunnen
nu toch ongehinderd in volle galop, netjes uiterst rechts (òf links)
blijvend, vol gas erop houden en
als een duveltje uit een doosje
plotseling op de rotonde voor je
(auto)neus staan.
Martin
