Slim, slimmer,... u raadt het al!

Hè hè, hij is klaar, de nieuwe rotonde waar Fransebaan en Montpellierlaan elkaar ontmoeten. Een prachtige rotonde met aparte fietspaden, of zoals de gemeente het formuleert: vrij liggende fietsstroken. Mooi is het wel, maar of het werkt zoals het bedoeld is? Ik weet het niet.

Laatst kwamen wij met de auto vanaf de Montpellierlaan en wilden wij rechtsaf de Fransebaan opdraaien. De fietsstrook van de Oude Bosschebaan was verlaten, dachten we. Als een duveltje uit een doosje, uit het niets, was er plotseling een ruiter op een stalen paard met een pizzakistje op de kont van het paard, die van links voorrang opeiste (en kreeg!).

Even voor degenen die nog niet weten hoe de huidige voorrangsregels tot stand zijn gekomen. Een slimme ambtenaar had bedacht dat het fietsverkeer ter plaatse voorrang moet krijgen van het andere naderende verkeer op de rotonde.
De baas van genoemde ambtenaar is heel blij met zo’n slimme medewerker, maar kon in dit geval toch een slimmere toevoeging maken, namelijk de genoemde heuvels. Mogelijk heeft hij een of enkele kinderen in de categorie mountainbikers, want er moest toch ook voor deze categorie wat leuks zijn op deze zo rechte, saaie route onder oude eiken door.
Slim als deze man was, bedacht hij meteen dat er ook minder kundige ruiters over deze hobbels zouden moeten kunnen manoeuvreren zonder paard en ruiter ter aarde te doen storten. Dus hij bedacht dat deze groep eerst de kneepjes van het goed ‘heuvelen’ in de praktijk zouden kunnen leren als de heuvelhoogte naar beide uiteinden rustig aan naar nul zou worden teruggebracht. Bovendien konden dan de stapvoetsruiters via die kanten rustig zonder ‘koppige of steigerende paarden’ de hindernis nemen.

En wat denk je? De, veelal jonge, pizza- en andere ruiters kunnen nu toch ongehinderd in volle galop, netjes uiterst rechts (òf links) blijvend, vol gas erop houden en als een duveltje uit een doosje plotseling op de rotonde voor je (auto)neus staan.

Martin