Archief

Af en toe duik ik nog wel eens het archief in. Een aantal jaren geleden in het Regionaal archief om wat uit te pluizen over mijn voorouders. Je kunt dan eindeloos zoeken op zogeheten microfiches, een soort negatief zoals je vroeger bij foto’s had. Die leg je dan onder een vergrootapparaat en dan kun je de foto zien die gemaakt is van een bladzijde uit het register van de burgerlijke stand of het bevolkingsregister. In de jaren vijftig van de vorige eeuw werden die registers met een schrijfmachine ingevuld, maar in de tijd daarvoor gebeurde dat met pen en inkt door de ambtenaar. En toen Strijp, Woensel, Gestel, Stratum en Tongelre nog zelfstandige gemeentes waren, was de burgemeester degene die de officiële inschrijvingen deed. Geboortes, huwelijken, overlijdens, maar ook verhuizen van en naar en binnen de gemeente deed hij. En het handschrift van de burgemeester was vaak een juweeltje met sierlijke krullen en mooi regelmatig handschrift. Vaak een plezier om naar te kijken.

Tegenwoordig kan bijna alle informatie die beschikbaar is uit die ‘oude’ archieven online worden ingezien. Gewoon op mijn computerscherm. Dus voor het verder onderzoek naar mijn voorouders hoef ik eigenlijk de deur niet meer uit.

Zo ook met het archief van onze wijkkrant. Ook daar zit ik nog wel eens in te grasduinen. Hoe ging het vroeger in de wijk. Ja, ik heb het met opzet over vroeger. Per slot van rekening bestaat de wijk al weer bijna veertig jaar. En ik kan je zeggen dat het best af en toe leuk is om iets terug te lezen.

Over de eerste kindervakantieweek op het grasveld achter Jeugdhonk De Wiek. Over het provisorische spreekuur van dokter Van Rijn in De Wiek, omdat de eigen praktijk nog niet klaar was. Over de carnavalsavonden, ook al in De Wiek, toen de dinsdagavond nog Braziliaans werd ingevuld met Escola de Samba Os Malandros. De sneeuw op het dak smolt spontaan weg door de warmte binnen en het gebouw stond binnen de kortste keren te dampen als een stoomketel. Of over het open podium op vrijdagavond, waar talent uit de wijk de kans kreeg om zich te presenteren en de buurtgenoten de kans kregen om elkaar te leren kennen.

Over de perikelen van ons eigen Brierke, wat ook al begon in De Wiek, maar na een aantal jaren verhuisde naar De Klapwiek, vandaar naar het Bisschop Bekkerscollege, toen naar de Lismortel in de Tourslaan en uiteindelijk nu zijn stek gevonden heeft in De Mortel.

Je kunt ook de geschiedenis volgen van de Barrierse feesten, eerst georganiseerd door Stichting Actief Barrier, later een eigen club van vrijwilligers kreeg en tenslotte via een commerciële aanpak ten onder ging. Ja, ook dat kan gebeuren in een levendige wijk. Al met al een weerspiegeling van een hele leefbare wijk met veel prachtige initiatieven, waarvan de meeste een lang leven kennen of gekend hebben.

Ik wens u graag veel leesplezier met dit driehonderdennegenennegentigste Brierke.

Martin