Archief
Af en toe duik ik nog wel eens het
archief in. Een aantal jaren geleden
in het Regionaal archief om wat uit
te pluizen over mijn voorouders. Je
kunt dan eindeloos zoeken op zogeheten
microfiches, een soort negatief
zoals je vroeger bij foto’s had.
Die leg je dan onder een vergrootapparaat
en dan kun je de foto zien
die gemaakt is van een bladzijde uit
het register van de burgerlijke
stand of het bevolkingsregister. In
de jaren vijftig van de vorige eeuw
werden die registers met een
schrijfmachine ingevuld, maar in de
tijd daarvoor gebeurde dat met pen
en inkt door de ambtenaar. En toen
Strijp, Woensel, Gestel, Stratum en
Tongelre nog zelfstandige gemeentes
waren, was de burgemeester
degene die de officiële inschrijvingen
deed. Geboortes, huwelijken,
overlijdens, maar ook verhuizen
van en naar en binnen de gemeente
deed hij. En het handschrift van de
burgemeester was vaak een juweeltje
met sierlijke krullen en mooi
regelmatig handschrift. Vaak een
plezier om naar te kijken.
Tegenwoordig kan bijna alle informatie
die beschikbaar is uit die ‘oude’ archieven online worden ingezien.
Gewoon op mijn computerscherm.
Dus voor het verder onderzoek
naar mijn voorouders hoef ik
eigenlijk de deur niet meer uit.
Zo ook met het archief van onze
wijkkrant. Ook daar zit ik nog wel
eens in te grasduinen. Hoe ging het
vroeger in de wijk. Ja, ik heb het
met opzet over vroeger. Per slot
van rekening bestaat de wijk al
weer bijna veertig jaar. En ik kan je
zeggen dat het best af en toe leuk
is om iets terug te lezen.
Over de eerste kindervakantieweek
op het grasveld achter Jeugdhonk
De Wiek. Over het provisorische
spreekuur van dokter Van Rijn in
De Wiek, omdat de eigen praktijk
nog niet klaar was. Over de carnavalsavonden,
ook al in De Wiek,
toen de dinsdagavond nog Braziliaans
werd ingevuld met Escola de
Samba Os Malandros. De sneeuw
op het dak smolt spontaan weg
door de warmte binnen en het gebouw
stond binnen de kortste keren
te dampen als een stoomketel.
Of over het open podium op vrijdagavond,
waar talent uit de wijk
de kans kreeg om zich te presenteren
en de buurtgenoten de kans
kregen om elkaar te leren kennen.
Over de perikelen van ons eigen
Brierke, wat ook al begon in De
Wiek, maar na een aantal jaren
verhuisde naar De Klapwiek, vandaar
naar het Bisschop Bekkerscollege,
toen naar de Lismortel in de
Tourslaan en uiteindelijk nu zijn
stek gevonden heeft in De Mortel.
Je kunt ook de geschiedenis volgen
van de Barrierse feesten, eerst georganiseerd
door Stichting Actief
Barrier, later een eigen club van
vrijwilligers kreeg en tenslotte via
een commerciële aanpak ten onder
ging. Ja, ook dat kan gebeuren in
een levendige wijk.
Al met al een weerspiegeling van
een hele leefbare wijk met veel
prachtige initiatieven, waarvan de
meeste een lang leven kennen of
gekend hebben.
Ik wens u graag veel leesplezier
met dit driehonderdennegenennegentigste
Brierke.
Martin