Wit

Daags na Kerstmis werden we toch nog verrast door een witte deken buiten. Er was een flink pak sneeuw gevallen, hier en daar zelfs meer dan 10 centimeter. Een soort verlate Witte Kerst.
Toen de sneeuwval wat minder werd, ging ik de stoep proberen sneeuwvrij te maken. Onze kleinste logé wilde ook mee naar buiten om een ‘sneepop’ te maken, zoals hij liet weten. Hij kon niet wachten tot de laarzen aan en de sjaal om waren gedaan. En toen naar buiten. Kleumend schepte ik de sneeuw voor me uit de rijbaan op. En het was natuurlijk te verwachten dat ik belaagd zou worden door een menselijk sneeuwballenmachientje. En elk projectiel werd vergezeld door een enthousiast kreetje. De ballen vlogen alle kanten uit. Het lukte me steeds niet om een positie te vinden waarop hij mij zou kunnen raken, maar dat deerde hem niet. Steeds verdwenen zijn blote handjes dapper in de ijskoude sneeuw en kwam er weer een bal, ter grootte van een iets te groot soepballetje mijn richting uit. Het plezier ten top.
Later die dag hoorden we dat de sneeuw ook een keerzijde had. Verschillende stadsbussen waren betrokken geraakt bij aanrijdingen, een vuilniswagen was in de sloot beland en het aantal aanrijdingen als gevolg van slippartijen op de snelwegen was uitzonderlijk hoog.

De vuilnisophaaldienst werd gestaakt en de bussen gingen minder vaak rijden. Ook de NS had de dienstregeling aangepast en liet minder treinen rijden.

‘Als de dagen lengen gaat de winter strengen’ zei mijn opa indertijd, en hij had gelijk. Natuurlijk had hij gelijk. Opa’s hebben toch altijd gelijk! De maanden januari en februari zijn traditioneel de koudste van het jaar. Daar moeten we het maar mee doen.

Maar, koud of niet, ik wil u toch, namens alle vrijwilligers van ’t Brierke, een gezond en voorspoedig 2015 toewensen.

Martin