Vorige week kreeg ik een collectant voor de Hartstichting aan de deur. Dat zette me aan het denken. Zou die nou voor zichzelf aan het collecteren zijn? Voor eigen portemonnee? Nee, natuurlijk niet. Het ging om een goed doel. Het ging in dit geval om het hart.

En iederéén heeft een hart. Tenminste één hart. Want er zijn mensen, die meerdere harten hebben. Mensen die vinden dat het werk van de Hartstichting door moet gaan, want daar profiteert iedereen van die hartproblemen heeft.

Hetzelfde geldt voor de Alzheimerstichting die strijdt tegen dementie, de Nierstichting met als doel een goede nierfunctie voor iedereen en zo vele andere goede doelen; en bij allemaal vind je vrijwilligers die zich inzetten voor een betere leefbaarheid en gezondheid van onze maatschappij. En daar profiteert iedereen van.

Onze stad heeft 40.000 vrijwilligers. Dat betekent dat bijna één op vijf inwoners op een of andere manier vrijwilligerswerk doet. Of dat nou een maatje is van een zwakker medemens, een patiëntenvervoerder in het ziekenhuis, of iemand die kinderen begeleidt bij sportclub of scouting; ze doen het allemaal belangeloos voor hun medemensen. En, geloof me, dat vinden ze allemaal nog bereleuk ook!

En die mensen verdienen een pluim, een hele grote pluim. Want zij doen dat vanuit een gedrevenheid als vrijwilliger. Omdat ze willen zorgen voor een vreedzame maatschappij, met mensen die mét elkaar leven en niet náást elkaar.

En als iedereen naar vermogen en mogelijkheden wil bijdragen aan die leefbaarheid, hebben we met elkaar een heel fijn leven voor de boeg.

Ik hoop dat er in de toekomst veel vrijwilligers op allerlei terrein zich zullen melden om dat doel mogelijk te maken.

Martin