Kriebels

Nee, nog niet die van de lente. Nee, nu eigenlijk meer irritatiekriebels. Irritatie bijvoorbeeld over de vele beschadigingen in het wegdek door het winterse weer. Diverse wijkbewoners hebben, net als ik, ervaren dat je er gemakkelijk een band van je auto op stuk kunt rijden. De scherpe kanten van de gaten in het Zeer Open Asfalt Beton (ZOAB) snijden zomaar je band aan flarden. Een woordvoerder van de gemeente heeft al aangegeven dat de nadelen van het brokkelige karakter van ZOAB niet opwegen tegen de voordelen van beter remgedrag bij nat weer omdat het regenwater makkelijker via de open structuur wordt afgevoerd en er dus ook minder water opspat, wat weer beter zicht oplevert.

Voor de derde keer begon de wegenbouwer aan de opknapklus in de wijk. Weer rijden de asfaltwagens af en aan en de walsen heen en weer op de Fransebaan. Hopelijk kan de klus nu wel zonder verder oponthoud afgemaakt worden en zijn we binnenkort verlost van de iets te groot uitgevallen open gaten in het ZOAB. Want hoe je ook behendig een slalom om die gaten probeert te rijden, je pikt er altijd wel enkele mee.

Over meepikken gesproken: het BITE team legt ook in onze wijk steeds meer wietplantages bloot. En meestal zitten die in gewone rijtjeshuizen in uw en mijn straat. Gewone huizen waar u en ik dagelijks langs lopen of fietsen. Normaal is er van buitenaf nauwelijks iets aan te zien, alleen blijven de rolluiken vaak dag en nacht gesloten. Soms ontstaat er plotseling grote activiteit als er bijvoorbeeld brand uitbreekt en de brandweer de toegang forceert en de kwekerij bij toeval ontdekt. In het februarinummer kon u daarover lezen, maar meestal weet het BITE team al lang precies waar ze zitten.
Als ik in de wijk gesloten rolluiken zie, vraag ik me tegenwoordig wel af of die bewoners gewoon met vakantie zijn, of solliciteren naar een strafblad…

Martin

Toch lentekriebels?...