logo 't Brierke
park
September 2009
 
--> vaste rubrieken <--
--> en verder <--

Onze wijk bestaat al meer dan dertig jaar. En in al die jaren deden vele vrij-willigers hun best om activiteiten te organiseren voor de wijkbewoners. Een aantal van die vrijwilligers is inmiddels, om diverse redenen, afgehaakt. Hoe kijken zij terug op hun bijdrage van toen. Jeanne Gielissen vroeg het aan de

Vrijwilligers van toen

Diana Erich, al bijna 35 jaar getrouwd met Wim, samen 2 kinderen, (die later in het verhaal nog even optreden), vertelt met enthousiasme over de tijd dat ze meer dan 10 jaar als vrijwilligster veel tijd stopte in de OKA (Open Kinder Aktiviteiten) in de Achtse Barrier. Zoals zoveel vrijwilligers ontsnapte Diana ook niet aan steeds meer werk. Van het organiseren van veel feestelijkheden voor onze kinderen, met name o.a. de vakantieweek, paaseieren zoeken, Koninginnedag, avondvierdaagse, belandde ze, naast deze activiteiten, ook in het bestuur van de OKA. Van penningmeester, via secretaris tot voorzitter. Wat zo ontzettend leuk was aan dit werk vertelt ze met verve, was dat het hele gezin actief deelnam hieraan. Onze eigen kinderen, die eerst zelf meededen aan deze activiteiten, werden natuurlijk groter en ouder. Daarmee schoven ze ongemerkt op naar de organisatiekant. Diana vertelt hierover nog met glinsterende ogen hoe ze bijvoorbeeld in de vakantieweek met het hele gezin ‘s morgens van huis vertrokken en ’s avonds pas thuiskwamen met een heerlijk gevoel daarover, omdat behalve de blije gezichtjes van de deelnemende kindertjes, ook de saamhorigheid en gezelligheid met alle andere vrijwilligers geweldig was en een enorme voldoening gaf. Dat was de beloning, daar doe je het voor. Met alle vrijwilligers samen leek het wel een groot gezin, bij veel activiteiten samen eten, samen regelen, mensen proberen te werven als nieuwe vrijwilligers, sponsors te enthousiasmeren omdat ondanks de subsidie van de gemeente er altijd meer geld nodig was. Trouwens, er waren in de Achtse Bar-rier veel sponsors die de OKA een warm hart toedroegen, en die ben en blijf ik nog steeds dankbaar, aldus Diana. Maar na ruim 10 jaar was het tijd om wat anders te gaan doen, en weer nieuwe mensen met frisse ideeën de ruimte geven om de OKA enthousiast te houden. Op mijn vraag wat ze tegenwoordig doet, omdat ze gestopt is met het werk voor de OKA, vertelt ze dat ze secretaris is van de buurtvereniging, waarvoor ze zich weer inspant. Het organiseren van b.v. een buurtbarbecue, eventuele contacten met de gemeente, leefbaarheidsteam, enzovoort kost nu een deel van haar tijd. Behalve vrijwilligerswerk heeft ze als hobby naaldkunst en om in beweging te blijven is ze actief lid van een linedance groep, die ook regelmatig demonstraties verzorgt. Op mijn vraag wat ze nog eens heel graag zou willen doen als er totaal geen beperkingen zouden zijn, dus haar droom, geeft Diana aan: Een heel lange reis (minstens zes maanden) om per boot en vliegtuig van hotel naar hotel de hele wereld over te gaan en alle mooie en interessante dingen te zien en te beleven. We duimen voor je Diana.

Jeanne