Warm, warmer, heet!

Inmiddels loop ik al bijna duizend maanden mee op deze wereld. En ik heb de gemiddelde temperatuur in die tweeëntachtig jaren wel aardig op zien lopen.
Niet dat het vroeger niet eens flink warm kon zijn, maar toch minder vaak dan nu. In mijn beleving althans.

Ik herinner me nog een voorval in de grote vakantie van 1946. Er kwam een ijscoman door onze straat en wij kregen een dubbeltje van ons mam om een ijsje te kopen. Het was warm en wij liepen op blote voeten de straat op. Die was voorzien van die mooie grote kinderkoppen. Na enkele stappen op die gloeiend hete keien moest ik omdraaien en naar huis om eerst schoenen aan te trekken. Toen ik daarna weer terug buiten kwam was de ijscoman verdwenen. Dat was dubbele pech want nou had ik geen ijsje en mijn voeten deden verdomde pijn. Maar moeders weten altijd raad. Dus even daarna zat ik met mijn voeten in een teiltje koud water met een heerlijk glas limonade. Wat heb ik daarvan genoten!

Jaren later ging ik met een vriend op vakantie naar een camping in België. Na een avondje lekker stappen was het heerlijk om ‘s morgens lekker even te dutten in de schaduw van een boompje. Maar ja, zoals dat gaat, we hadden niet door dat de zon draaide en wij in onze zwembroek gebraden werden. Dat was pijnlijk wakker worden.
Een bezorgde moeder naast ons raadde ons aan om een hemd nat te maken en aan te trekken. Dat zou de brand wel blussen.
Zo gezegd, zo gedaan.
Maar een nat en koud hemd aantrekken op een gloeiende huid; het voelde heel raar en de rillingen liepen minutenlang over onze rug. Maar het uiteindelijke resultaat mocht er zijn. Na een dag was de pijn weg en konden we weer gewoon droge kleren aan.

De jaren daarna waren zonder uitzondering allemaal typisch hollands met temperaturen die nauwelijks boven 20 graden uitkwamen.

Zo ook midden jaren ‘70.
Onze kinderen mochten mee bepalen waar we de vakantie door zouden brengen. Al was dat beperkt tot: naar een mooie, zonnige camping aan zee. Dus togen wij naar Normandië en vonden in Deauville een mooie camping die voldeed aan onze verwachtingen.
De eerste dag regende het en deden we spelletjes in de tent.
De tweede dag regende het en in de namiddag kregen we ook nog een hagelbui met stenen zo groot als pruimen. Fijn, dachten wij: morgen lekker koud bier!
De derde dag regende het weer en uit de kinderslaaptent kwam de opmerking: Ik dacht dat we naar de zon gingen… Hun moeder was al aan het inpakken! Een uurtje daarna reden we de camping af richting de zon.
Bij Clermont Ferrand vonden we een mooie zonnige camping met een leuk strand aan een rivier waar je wel tot aan je enkels in het ijskoude water kon lopen.

Momenteel duikelen de hitterecords over elkaar heen. Zouden we hier nog ooit spaanse zomers gaan krijgen?

Martin